„Byłam bardzo młoda, kiedy moja mama powiedziała mi o tej książce. Nosiła tytuł Niekochany. Na okładce było czarno-białe zdjęcie płaczącego chłopca w poszarpanych, brudnych ubraniach, które były dla niego za duże. Fotograf trafił do rodziny, gdzie rodzice maltretowali swoje dzieci, fotografowali najbardziej zaniedbanego malucha, przygotowywali hojną akcję społeczną i zbierali ogromne wsparcie dla ubogich miasta Londynu. stał się obrazem, został sam z nieuniknionym okrucieństwem własnego piekła.Fotograf nie wrócił.

Wiele lat później nadużycia nie ustały, ale stały się straszniejsze. Chłopiec przeżył. I dorastałem. Ktoś pokazał mu, już dorosłemu, tę fotografię, opowiedział jej historię, a on z kolei odważył się napisać własną”…